دوفصلنامه علمی پژوهش هنر

در آثار چیدمانی کارینا کایکونن هنرمند برجسته فنلاندی لباس‌های روزمره با کنار هم قرار گرفتن در ترکیبی جدید، رسانه‌ای چندوجهی را به نمایش گذاشته که فراتر از کارکرد اولیه‌، مفاهیمی چون هویت، زمان و تعامل انسانی را بازنمایی می‌کند. از این رو مساله اصلی پژوهش حاضر چگونگی تبدیل لباس‌های روزمره به نمادهای چندمعنایی است که با هدف تبیین و روشن سازی سازوکار ایجاد معانی پویا و تعاملی با تمرکز بر اثر «آیا هنوز ادامه می‌دهیم؟» صورت گرفته است. شناسایی و بازتعریف جایگاه اشیاء روزمره در هنر معاصر ضرورت انجام پژوهش را نشان می دهد و بدین منظور از نظریه‌ اسمبلاژ ژیل دلوز و فلیکس گتاری بهره گرفته شد که مرزهای سنتی میان هنر، واقعیت و تجربه زیسته را به چالش کشیده است. سوال مطرح شده این است که چگونه لباس در چیدمان «آیا هنوز ادامه می‌دهیم؟» به تولید معانی جدید و مشارکت مخاطب در معناسازی منجر شده است؟ روش تحقیق، کیفی و مبتنی بر تحلیل محتوای بصری است که به شیوه توصیفی- تحلیلی صورت گرفته است. نتایج حاصله نشان داد که کایکونن در این اثر چیدمانی با استفاده از لباس های دست‌دوم در ساختاری ریزوماتیک، شبکه‌ای غیرسلسله‌مراتبی خلق نموده که هر پیراهن مانند گره‌ای در تعامل با دیگر عناصر، معانی سیال تولید نموده است. همچنین قلمروزدایی از کارکرد سنتی لباس، آن را به نمادی از حافظه جمعی و گذر زمان تبدیل کرده و بازقلمروسازی در فرم‌های قایق‌ مانند، حس شکنندگی و در عین حال همبستگی انسانی را منتقل می‌نماید. این چیدمان همان اسمبلاژ است که با دعوت مخاطب به تجربه‌ای حسی، فضایی تعاملی آفریده و معنا در آن پیوسته در حال بازتولید است.