دوره 8، شماره 16 - ( 12-1397 )
جلد 8 شماره 16 صفحات 62-53 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشکده گردشگری، دانشگاه سمنان
چکیده: (7765 مشاهده)
گردشگری با کاهش مهاجرت، اشتغال‌زایی و افزایش تولید و درآمد، جایگاه ویژه‌ای در کشورهای در حال توسعه دارد و باعث رونق اقتصادی بسیاری از کشورها شده است. از آنجا که بهبود و ارتقای کیفیت صنایع دستی در توسعه گردشگری اثرگذار است، در این پژوهش، به توسعه گردشگری صنایع دستی بومی و جایگاه آن در گردشگری روستایی پرداخته شده است. هدف کلی از انجام این پژوهش، بررسی ارتباط صنایع دستی با توسعه گردشگری است که برای تحقق آن، این سؤال مطرح شده که اثرات عوامل حمایتی، مهارت ارتباطی و عامل نوآوری صنایع دستی بر توسعه گردشگری شهرستان دامغان کدام هستند؟ این پژوهش از نظر ماهیت، کاربردی و از نظر گردآوری داده‌ها، توصیفی–تحلیلی است. دو نوع جامعه آماری وجود دارد؛ گروه اول، شامل کارشناسان و صاحب‌نظران مرتبط با صنعت گردشگری و گروه دوم شامل گردشگران و مسافرانی است که از صنایع دستی روستاهای شهرستان دامغان بازدید کرده‌اند. نمونه آماری، شامل اساتید و دانشجویان تحصیلات تکمیلی، فعالان صنایع دستی، مدیران و کارشناسان بوده است. حجم آن با استفاده از فرمول کوکران، 225 نفر تعیین شده و میزان پایایی تحقیق با آلفای کرونباخ آزمون شده است. داده‌های پژوهش، با نرم‌افزار SPSS تجزیه‌وتحلیل شده‌اند. برای آزمون فرضیه‌ها، از ضریب رگرسیون چند گانه و ضریب پیرسون، و برای اولویت‌بندی شاخص‌ها، از پارامتر ضریب تغییرات استفاده شده است. نتایج نشان داده‌‌اند که صنایع دستی، در بهبود و توسعه صنعت گردشگری نقش بسیار بالایی دارند و شاخص‌های حمایتی و مهارت – ارتباطی در صنایع دستی، هم‌بستگی مثبت و معناداری با توسعه گردشگری روستایی دارند. شاخص حمایتی با بیشترین سهم از واریانس کل، در اولویت اول است و مهم‌ترین شاخص‌ها در گردشگری صنایع دستی به‌ترتیب شامل پرداخت وام و تأخیر در بازپرداخت آن، برگزاری نمایشگاه‌های بین‌المللی و کارآفرینی هستند.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
پژوهش وجوه هنري در معماري و شهرسازي
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |