در آغاز قرن بیستم و در طول ساخت راه آهن چین، سرامیک­های با ارزشی از دوره تانگ(۶۱۸ تا ۹۰۷ م) درچین کشف شد که دارای لعاب منحصر به فردی بود و بر آن نام تانگ سانسای« Tang San cai» یا سه­رنگ نهادند. این سرامیک­ها با لعاب سربی چندرنگ از سبز، زرد، قهوه­ای و آبی تزیین شده بودند. کاوش­های باستان­شناسی نشان داد، سرامیک­های تانگ سانسای شامل بسیاری مجسمه­های انسان و حیوانات، ظروف، سوت­ها و بالش­های سرامیکی بود که از مقابر کشف شدند. نمونه‌های بسیاری از این سرامیک‌ها در موزه آیدمیتسو در توکیو نگهداری می‌شود. هدف این پژوهش، از یک سو به مطالعه و طبقه­بندی سرامیک­های سانسای از دوران تانگ چین و بررسی دلایل ساخت این گونه سرامیک می­پردازد. از سوی دیگر، سبب شناخت بیشتر از سرامیک­های تاریخی در تمدن چین می­شود. در این راستا، پرسش اصلی پژوهش به شرح زیر است؛ سرامیک‌های معروف به تانگ سانسای از نظر فرم، لعاب و تکنیک تولید، چگونه قابل طبقه‌بندی هستند؟ روش تحقیق بر اساس هدف، کاربردی است و بر اساس ماهیت و روش از نوع توصیفی و تحلیلی است. جامعه آماری شامل 160 قطعه سرامیک سانسای دوره تانگ در موزه آیدمیتسو توکیو است که تعداد 46 نمونه به روش نمونه­گیری انتخابی مورد بررسی قرار می­گیرد. نتایج نشان می‌دهد، این سرامیک‌ها کپی رنگارنگی از دارایی‌های متوفی بودند، که جهت تزیین درمراسم تشییع جنازه و تجهیز مقبره برای خدمت­کردن به متوفی درمدفن ابدی ساخته شده بودند. سرامیک‌های سانسای موجود در موزه از دوره تانگ شامل مجسمه‌های انسان و حیوانات، نگهبانان مقبره، سوت‌ها و بالش‌های سرامیکی، و ظروف روزمره می‌باشند. آنان به ویژه با لعاب دمای پایین، حاوی سرب و با ترکیبات فلزی مانند اکسید آهن، مس، منگنز و کبالت، رنگ‌آمیزی شده‌اند. در تکنیک‌های ساخت این سرامیک‌ها، از روش قالب‌گیری، چرخ سفالگری و روش‌های مجسمه‌سازی، همچنین ترکیب هر سه روش بهره گرفته شده است.