دوفصلنامه علمی پژوهش هنر

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

---

هنرهای سنتی[1] ایران، قابلیت زیادی در بازآفرینی در نقاشی معاصر ایران دارند. در مواردی، هنرمندان با بازتاب صنایع ‌دستی[2] در نقاشی معاصر ایران، به غنی کردن آثار خود پرداخته­اند. چگونگی میزان گرایش به صنایع دستی در نقاشی معاصر ایران، مسئله­ اصلی این پژوهش است. هدف از این تحقیق، توجه به قابلیت‌های صنایع دستی در هویت‌سازی به نقاشی معاصر ایران است؛ همچنین، می­تواند به ماندگاری هنر صنایع دستی و ارتباط آن با نقاشی معاصر ایران کمک کند. جامعه­ آماری این پژوهش، شامل نقاشی­های هشتمین دو‌سالانه ایران است. تحقیق پیش رو ابتدا به تعریف صنایع دستی پرداخته، سپس حضور هر یک از رشته­های صنایع دستی در نقاشی­های هشتمین دوسالانه را به‌صورت مجزا در جدولی مورد بررسی قرار داده است. در این بررسی، بازآفرینی صنایع دستی در رشته­های؛ خوشنویسی[3]، طراحی سنتی، چاپ قلمکار[4]، گره‌سازی[5] و هندسه نقوش، سفال، لعاب و کاشی­کاری، مشبک فلزی، قلم‌زنی[6]، فرش، دست‌بافت‌ها و حجاری[7]، در آثار هشتمین دوسالانه نقاشی دیده می­شود. این پژوهش نشان می­دهد 16/12 درصد از نقاشی­های راه­یافته به هشتمین دوسالانه، از صنایع دستی استفاده کرده­اند. همچنین، این تحقیق نتیجه می­گیرد در بازتاب صنایع دستی، هنرمندان، کمترین گرایش را به سه رشته­ قلم‌زنی و مشبک فلزی، حجاری و دست‌بافت‌ها (در هر رشته 2/2 درصد) داشته­اند و بیشترین توجه هنرمندان در این هویت‌بخشی، به طراحی سنتی (33/33 درصد) است. این پژوهش می­تواند نگاه هنرمندان را به آن دسته از صنایع دستی که قابلیت زیادی جهت بازتاب در نقاشی معاصر ایران دارند، معطوف ساخته و به هویت‌بخشی آثار کمک کند. روش انجام این تحقیق، توصیفی- تحلیلی و شیوه­ گردآوری اطلاعات، کتابخانه­ای است.
 

واژه‌های کلیدی: هنرهای سنتی، صنایع دستی، هنر معاصر ایران، نقاشی، هشتمین دوسالانه‌ نقاشی

متن کامل [PDF 1645 kb]   (3573 دریافت)    

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---

---